به گزارش گروه رصد تروریسم دیدبان؛ مهمترین خبر عرصه نظامی و سیاسی این روزهای سوریه و شاید جهان، آزاد سازی شهر البوکمال که از آن به عنوان آخرین دژ مستحکم داعش در سوریه یاد می شد است.
البوکمال یکی از شهرهای مرزی در شرق سوریه و مرز این کشور با عراق که پل ارتباطی داعش میان دو کشور و به نوعی دولت اسلامی خودخوانده بود. شاید در وهله اول این اتفاق، خبری چندان مهم و دست اول به حساب نیاید و این حجم گسترده پوشش خبری و نیز خوشحالی و شعف محور مقاومت عجیب به نظر برسد، اما با نگاهی عمیقتر به تحولات سوریه و خصوصا دو سال اخیر، پی به اهمیت موضوع خواهیم برد.
پیروزی در البوکمال نه فقط آزادی یک شهر، که پایانی ست بر رویای یکی از قدرتمندترین گروه های تروریستی تاریخ و شکستی ست مفتضحانه برای متحدین و حامیان این گروه خطرناک و همزمان پیروزی نهایی محور مقاومت به رهبری جمهوری اسلامی ایران در مقابل آنها. نبردی آن اندازه مهم که به "ام المعارک" مشهور شده و سردار سرفراز ایران، حاج قاسم سلیمانی، خود فرماندهی آن را برعهده می گیرد و در خط مقدم نبرد حضور می‌یابد.
کارشناسان مسائل سیاسی و نظامی جهان معتقدند، این ایران و تنها ایران بود که با درایت رهبر فرزانه انقلاب و مسئولین نظام، و نیز رشادت های مثال زدنی فرماندهان و نیروهای نظامی خود، نقشه های پیچیده استکبار، صهیونیسم و ارتجاع منطقه ای را نقش بر آب کرده و معادلات جهانی را به نفع خود تغییر داد؛ با درایتی عمیق، با حضور نظامی خود و ترغیب ابرقدرتی همچون روسیه برای حضوری پررنگ و تعیین‌کننده، برای کمک به کشوری عضو محور مقاومت، تمام تجهیزات و تسلیحات شرق و غرب را علیه داعش و سایر گروه های تروریستی که روزی توسط خود آمریکا و شرکای منطقه ای و فرامنطقه ایش، برای به زانو در آوردن ایران تشکیل شدند، به کار انداخت.
ایران مرزهای دفاعی خود را تا دریای مدیترانه گسترش داده و امنیت ملی خود را بیش از پیش نفوذناپذیرتر کرد. به اذعان منابع اطلاعاتی رژیم صهیونیستی تا پایان سال ۲۰۱۸ میلادی این ایران است که بیش از پیش تعیین‌کننده معادلات منطقه‌ای و جهانی خواهد بود.
اما سلسله وقایعی که منجر به این پیروزی بزرگ شد، از شکست محاصره شهر دیرالزور در ۱۴ شهریور امسال آغاز شد. شهری که پل استراتژیک فرات و نقطه ثقلی در بیابان سوریه است. دیرالزور آن چنان مهم و حیاتی بود که آمریکا طی چندین حمله هوایی برای خارج کردن آن از دست دولت مرکزی، اقدام به بمباران مواضع ارتش سوریه کرد. پیروزی در البوکمال، به واسطه پیروزی در دیرالزور و شکست محاصره این شهر به وقوع پیوست و بعد از آن سردار سلیمانی وعده شکست داعش در کمتر از دو ماه را داد و پیروزی نهایی را نزدیک دانست. اما پیروزی در دیرالزور از اتفاقی مشابه در شمال غرب این کشور آغاز شد؛ شکسته شدن محاصره ۲ ساله فرودگاه نظامی "کویرس" در شرق شهر استراتژیک حلب و سپس آزاد سازی محاصره این شهر.
پس از اولین جرقه های اعتراضات مدنی در اوایل سال ۲۰۱۱ میلادی و تبدیل این اعتراضات به شورش های مسلحانه با نقش آفرینی، تحریک و تسلیح مستقیم کشورهای غربی، از جمله آمریکا، فرانسه و انگلیس و نیز متحدین منطقه ای از جمله عربستان، ترکیه، اردن و قطر و نیز رژیم صهیونیستی، کشور سوریه وارد بحرانی بی سابقه در تاریخ سیاسی جهان شد. در حین سقوط دومینو وار شهرها و مناطق مختلف سوریه توسط گروه های تروریستی داخلی سوریه، نوبت به ظهور خطرناکترین و قدرتمندترین گروه، یعنی داعش که نام خلافت اسلامی عراق و شام را برای خود برگزیده بود، رسید. داعش که عقیده خود را از بیابان های میان عراق و سوریه و نیروی انسانی غیر بومی را از ترکیه وارد سوریه می کرد، دیرالزور را نقطه ثقل حیات خود می دید، به طوری که پس از شکست در کنترل کامل آن، به سرعت شهر رقه که نزدیک ترین شهر به موقعیت استراتژیک دیرالزور است را به عنوان پایتخت خود برگزید.
عناصر تروریست خلافت خود خوانده داعش با سرعتی باور نکردنی شهرهای کوچک و بزرگ را یکی پس از دیگری به تصرف خود در آورده و در عرض مدت کوتاهی بیش از ۵۰ درصد از مساحت ۱۸۵ هزار کیلومتری سوریه را از دست ارتش این کشور و سایر گروه های تروریستی، خصوصا ارتش آزاد در آورده و حتی به داخل بعضی محلات جنوبی دمشق نیز رسوخ کردند و تا چند صد متری حرم مطهر حضرت زینب(س) رسیدند. در این میان اما چندین منطقه در محاصره قرار گرفتند که از جمله آنها فرودگاه نظامی کویرس، شهر دیرالزور، شهر های نبل و الزهراء و همچنین شهرک های فوعه و کفریا بودند.
ادامه دارد ...